Koronacja Wizerunków Najświętszej Maryi Panny. Z dziejów koronacji Koronacja obrazów Najświętszej Maryi Panny jest jednym z przejawów czci Jej oddawanej. Szczególnie od Soboru Efeskiego (431), gdzie potwierdzono prawdę wiary, że Najświętsza Maryja Panna jest Matką Boga, Syna Bożego, Jezusa Chrystusa, zaczęto na Wschodzie i Zachodzie ukazywać w sztuce Maryję z koroną na głowie, czasami siedzącą na tronie.
Koronowanie obrazów Najświętszej Maryi Panny zapoczątkowano w Italii pod koniec wieku XVI, a inicjatorem tego przedsięwzięcia był kapucyn Hieronim Paolucci (+ 1620). Dzieło to kontynuował jego przyjaciel książę Aleksander Sforza Pallavicino. Zapisał on Kapitule św. Piotra na Watykanie znaczne ilości złota z poleceniem koronowania najbardziej sławnych obrazów Najświętszej Maryi Panny, przede wszystkim rzymskich.
Kapituła z tego zobowiązania wywiązała się znakomicie. Z polecenia Kapituły opracowano specjalny ryt koronacji, jednakże samo koronowanie miało charakter prywatny. Do rozwoju koronowania wizerunków Maryi przyczyniło się zainteresowanie papieży tą kwestią. Na przykład papież Klemens VIII (+ 1605) ukoronował sławny obraz „Salus populi romani” („Zbawienie ludu rzymskiego”) z bazyliki Santa Maria Maggiore (B. Nadolski). Za pontyfikatu Piusa IX (+ 1878) dokonano ponad 100 koronacji, za Leona XIII (+ 1903) – ponad 200, za Piusa XII (+ 1958) – 244.
Od początku XVIII wieku zaczęto dokonywać koronacji poza granicami Italii. Po raz pierwszy w Polsce ukoronowano w roku 1717 obraz Matki Bożej Częstochowskiej na Jasnej Górze. W latach 1717 – 2000 ukoronowano w Polsce 196 wizerunków Najświętszej Maryi Panny (A. Witkowska). W Archidiecezji Wileńskiej ukoronowano w roku 1927 w Wilnie obraz Najświętszej Maryi Panny Ostrobramskiej, Matki Miłosierdzia. Po drugiej wojnie światowej na naszym terenie miały miejsce trzy koronacje: Matki Bożej Różanostockiej, Wspomożycielki Wiernych (1981), Matki Bożej Pocieszenia w Krypnie (1985) i Matki Bożej Miłosierdzia w Archikatedrze Białostockiej (1995).
W roku 1897 Kongregacja Rytów zatwierdziła na nowo opracowany obrzęd koronacji na podstawie rytu stosowanego przez Kapitułę watykańską. Przetrwał on z niewielkimi zmianami do wydania Pontyfikału rzymskiego (1961). 25 marca 1981 roku opublikowano nowy ryt: „Obrzędy koronacji wizerunku Najświętszej Maryi Panny (skrót: OKWNMP). Nie włączono go do Pontyfikału rzymskiego. Obrzęd ten stanowi odrębną księgę.
Kształt koron będą miały formę zamkniętą, nawiązującą do formy ołtarza do stylu bazyliki.
Dolne części koron będą kompozycją złożoną z białych róż symbolizujących modlitwę. Są one również chrześcijańskim symbolem nie tylko Maryi, ale i Jezusa Chrystusa, którego nazywa się różą pomiędzy cierniami.
Miedzy kwiatowym splotem umieszczone zostaną płatki śniegu jako odniesienie do przekazów o niezwykłej historii Matki Boskiej Śnieżnej – Salus Populi Romani.
Całość będzie utrzymana w jasnej, zimowej tonacji z białego złota. Według Starego Testamentu śnieżnobiały kolor oznacza niewinność i radość.Środkowe części korony wykonane zostaną ze złota żółtego. Będą posiadały ornamentykę opartą o motyw liści akantu nawiązującego do detali architektonicznych ołtarza, w którym znajduje się obraz. Elementy te będą miały formę ażurową
Zwieńczeniem koron będą jabłka królewskie krzyżem, jako symbole chrześcijańskiego panowania nad światem. Ponadto wykonane zostaną one różowego złota, które harmonijnie komponuje się z tłem obrazu elementami ołtarza oraz polichromiami Bazyliki.
Sukienka dla Maryi
Na ramieniu Matki Bożej znajduje się gwiazda wysadzana brylantami, które mieniąc się rozświetlają sukienkę i nawiązują do bogato zdobionych koron stanowiących integralną część z szatami. Pośrodku został umieszczony kwiatowy ażur z ręcznie repusowanych kwiatów, które nadają szatom lekkości. Kwiaty zostały przedstawione, aby nawiązać do pięknie zdobionego ołtarz. Otulają one postać Jezusa wymownie pokazując matczyną miłość i troskę. Składanie darów wotywnych jest wielowiekową tradycją wyrażającą miłość i wdzięczność wiernych dla Maryi za okazane łaski.